Sivasspor, tarihinde ilk defa çıktığı Ziraat Türkiye Kupası finalinde, bu mertebenin tecrübesini daha önce yaşamış Kayserispor ve hocası Hikmet Karaman’ın karşısında 3-2 galip gelerek kupayı tarihinde ilk defa müzesine götürmeyi başardı.
Köşe Yazarımız Ertuğrul Dalbastı Yazdı “Tarihi Bir Finalin Akşamı: Kayserispor 2-3 Sivasspor”
Tansiyonun yer yer yükseldiği, oyunun kontrolünün pek çok kez el değiştirdiği maçta, skor üstünlüğü de pek çok kez el değiştirirken maçın uzatmaları tam 3 gole sahne oldu.
Ligde haftalar öncesinden mesaisini bu maç üzerine inşaa eden Rıza Çalımbay ve Sivasspor teknik ekibi, ligin son döneminde, kupa eşleşmelerinde alışılmış bir oyun anlayışı edinmiş, pek çok maça bu oyun anlayışı üzerinden hareket ederek sahaya çıkmış.
Oyun içerisinde 4-1-4-1 ve hatta defans hattı önünde 2 kişilik bir koridorun oluşturulduğu bir 4-3-3 formatına dönüşen, ancak maçın başlangıcında Fayçal Fajr’ın 3. bölgenin merkezinde olduğunu bu 4-2-3-1 oyun planlaması Kayserispor’un bloklar arasında boşluk yaratmak üzerine kurguladığı oyun planlamasına bir antitez olarak daha dar olarak konumlandı.
Benim maç öncesinde bu alanlarda kat edeceği beklentisiyle tercih edileceğini düşündüğüm Ziya ve Kerem’in yerine ise Uğur Çiftçi ve Ulvestad tercih edildi.
Sol stoper olarak tercih edilen Appindangoye ve onun partneri Caner Osmanpaşa ise benim nezdimde gayet yerinde bir stoper ikilisi görünümündeydi.
Buna karşın daha derli hücum edeceğini ve Sivasspor’u dengesiz yakalamaya çalışacağını bildiğimiz Kayserispor’da geçiş oyununu Ramazan Civelek ve Olivier Kemen üstlendi. Öte yandan Gavranovic ve İbrahim Akdağ’ın tercih edilmemesi benim için bir sürpriz oldu.
Maçın başladığı andan itibaren dalgalı bir momentum grafiğine rakibini 2. bölgede karşılayan bir Sivasspor ve bahsettiğimiz gibi rakibini dengesiz yakalamayı hedefleyen bir Kayserispor eşlik etti.
20. dakikaya değin tempo bir nebze daha yüksektiyse de Kayserispor’un 33. dakikada attığı gole kadar sahada tam anlamıyla yüksek bir tempodan bahsedemedik. Ramazan’ın attığı golde parantez açılması gereken şey, kendisinin seken topta çok kolay boş alan ve şut çekme imkanı bulduğudur.
Sezon genelinde özellikle yaydan kalesinde şut görme konusunda bir hayli yetersiz olan Sivasspor savunması bu golde de yetersiz kaldı. Ramazan’ın şutu ise hayli beceri gerektiren, jeneriklik bir gole sebebiyet verdi.
Golden sonra kademe kademe oyun kontrolünü eline almaya gayret eden Sivasspor 33. dakika ile devre arasını bağlayan süre içerisinde bu konuda başarı sağladıysa da, bunu bir skora dönüştürmedi, neticede ilk yarı 1-0’lık Kayserispor üstünlüğü ile kapandı.
İkinci yarının başında Sivasspor ilk yarının son anlarında sağladığı üstünlüğü büyük ölçüde kaybetti ve Kayserispor yarı alanında kat etmek zorlandı. Kayserispor ilk 10 dakika içerisinde kontrolü eline aldıysa da, 60. dakikada Appindangoye’nin attığı gole kadar her iki takım tam anlamıyla sahaya ağırlığını koymadı.
Appindangoye’nin golü Sivasspor’un bu sezonunun bir nevi özeti niteliğinde dakikaların başlangıcı oldu. Skor üstünlüğünü ve oyun kontrolünü kaybettiği dakikalarda edindiği kenar top organizasyonu fırsatlarını iyi değerlendirerek, devamında rakibinin dengesini sarsan Sivasspor’un bu senaryosu, bu sezon pek çok kez karşımıza çıkan, tanıdık bir senaryoydu.
Bundan sonra Sivasspor’un daha üstün olduğu dakikalar izledik, Kayserispor kendi hattında kontratak fırsatları kollarken, Sivasspor tüm hatlarıyla rakip yarı alandaydı.
60. ile 90. dakikalar arasındaki 30 dakikalık dilimde momentum bir hayli dalgalanırken, Sivasspor’un ikinci bölgedeki hazırlık pasları bu bölgedeki Kayserispor’un katı yapısını aşamadı.
Oyun pek çok kez soğurken, ligin yaş ortalaması yüksek iki takımı planlamalarını uzatmaya ve hatta penaltılara göre yapmış gibi bir görüntü verdi.
Nitekim uzatmalardaki bu yoğun ve yüksek tempo da bunu bir nevi kanıtlar nitelikteydi. Kayserispor’da ligin genelinde etkili olan Gavranovic ve İbrahim Akdağ gibi isimler bu dakikalarda oyuna girerken Rıza Çalımbay oyun anlayışını korumak niyetiyle olsa gerek, uzatmalara değişiklik yapmadan girdi.
Nitekim Gradel’in güzel golünün akabinde gelişen değişiklikler ve hamleler uzatmaların taktiksel anlamda renklendiği anlardı. Fajr’ın kilit pasında yayda topla buluşan Gradel çok güzel bir gol atarak Sivasspor’u 2-1 öne geçirirken, bu dakikadan sonra Kayserispor teknik direktörü Hikmet Karaman kartlarını açık oynama taraftarı oldu.
Orta saha kanalını tamamen yenileyip, hücuma İlhan Parlak’ı entegre eden Hikmet Karaman, savunma hattını yenilemeyi bu noktada bir nevi göz ardı etti. 30 dakikalık bir uzatma devresinde kondisyonel devinimi arttırmak özellikle yüzde 49 gibi yüksek bir oranla oynanan orta saha kanalında önemli olsa da, Kayode’nin ve Konate’nin oyuna girmeleri Kayserispor savunma hattını tehdit edecekti.
Nitekim Hikmet Karaman’ın kısa vadede başarılı olan değişiklik planlaması eşitliği kazandırsa da, devamında direnci azalan Kayserispor’u karşı çok minimal hamlelerle yıkan Rıza Çalımbay 3-2’lik skoru elde ederek kupayı müzesine götürdü.
Hem maç özelinde, hem sezonun son düzlüğü özelinde Rıza Çalımbay ve Sivasspor büyük bir tebriği hak ediyor. Ligde çıkışa geçip 10. sıraya tırmanmak ve bunu yaparken Ziraat Türkiye Kupası’nı tarihinde ilk defa müzesine götürmek, hele ki böylesine yaşlı bir oyuncu grubuyla… Mükemmel bir iş.
Dinamizmin etkisinin ne denli arttığını bildiğimiz modern futbolda yeni sezona bu gerçeklerle girmelerini ve çıtayı yükseltmelerini istediğim Sivasspor, bugün itibariyle sezonu olabilecek en iyi seviyede kapatarak üst üste 3. kez Avrupa kupalarına katılma başarısı elde etti. Sivas şehri ve Sivasspor adına tüm bu başarının mutluluğunu paylaşıyorum.
Umarım Türk futbolu ve Anadolu kulüpleri adına çok derslerin yer aldığı bu final, hem Sivasspor için hem futbolumuz için büyük anlam ifade eder.
Büyük Sivas Haber
