Berat Demirci’nin "Tüketim Aynasında Söz Ağacı" isimli köşe yazısı;
"Gazoz Ağacı Altında Atıştırmalık Maarif"
Geçmişi katma değer olarak en iyi kullananlara yol, ardına kadar açılmıştır… Gerçekten işlerinde teknikleştiklerini yarım yüzyıllık maceraya bakarak rahatlıkla söyleyebiliriz.
İktisadî bilgilerinin olduğunu zannetmiyorum ama neyin piyasa tutacağı konusunda doğuştan uyumlu ve yeteneklidirler.
Küresel söz pazarının koşulları gereği evrensellik kategorisinde kolay bir açılım yapılamayacağı bilindiği için pekâlâ bir tür küçük orta boy işletmeler gibi yaşayan söylem ve anlatılar birbiriyle yarışacaktır.
Birbirlerini dinlemek/okumak ise -mış gibi ve dil köküyle değil, göz ucuyladır.
Aktörlerin yan yana yürümeden, hattâ rekabet halinde ama aynı yolun yolcusu gibi görünüşü, böyle inşa edilmişliklerindendir. Modernlik karşısındaki siyasi ciddiyetsizlik, kentlerde “yerleşik” hâl almış; yerliliği yerinden etmiştir. “Yerleşik ciddiyetsizlik” yerliliği sözün her anlamıyla idare eder; müzelik yahut müzayedelik haline getirmedikçe onlarla derin temastan kaçınır.
Aerodinamik vazifesi gören politikaların sorumlularına “kullanımlık kültür” kadar elverişli bir araç bulunamaz. Bu, teamül haline dönüşmüş bir durumdur, hattâ “yarı resmî” merkez ve taşra teşkilatları faaliyete geçmiştir. “Yarı resmî”lik, yerliliğin yerine neyin yerleştirileceği konusunda gidişat gereği kendiliğinden gerçekleşen bir muğlaklık oluşturmuştur.
Muğlaklık, her çeşit organizasyonda istenen bir yönetme zeminidir. Biteviye tekrar eden batı yahut modernlik eleştirilerinin iktibas oluşu, yapanların kendilerini iktidar karşısında hâkim episteme çerçevesinde konuşlandırmalarından kaynaklanır. İçten ve içeriden yapılan nadir eleştirileri, nispeten çok okudukları ve bildikleri batılı düşünürlerin fikirleriyle boğmaya çalışmak, dinlenen ve tahammül gösterilen entelektüel olmanın ön şartıdır.
“Cemaatçilik” karşısında gözükmeler, rekabet dışı olanı dışlamak suretiyle kendilerine kudret sağlayacak taban yahut hayran bulmaya yöneliktir. İktidar tarafından onaylanmak için, “teamüle bağımlı” ama “bağımsız görünümlü” söz söylemenin tek yolu gelenekçi takılmaktır.
Çünkü orada kopyalanacak aşklar, ayrılıklar vs. vardır. Kolay harcamaya elverişli hale getirmek için gösterilen çaba, bazılarına seri üretim yolu açar. Çok satanlar listesi, ticarete en uygun duygularımızın, üzerinde “yenileştirme işlemi” yapılarak “duyarlılık”a dönüştürülmesiyle oluşturulur. “Duyarlılıklar dünyası” eski dünyayı tamamen silmekte; yerine sarı semazenle, sarı semazeni kıskananları seyrettirmektedir.
Kitlesini artırmak umuduyla, geleneği farklı temayüllerle katma değer olarak kullananlar, piyasanın gelenekçi görünümlü aktörlerince abartılı bir biçimde izzetlendirilir. Bunlar, her an bilim ve sanat dışı kuvvetler tarafından evrensellik kategorisinde ödüllendirilme şansına daha fazla sahiptir . Öyle olursa “Hangi gelenek?” sorusunu sormaya hakkı olan tek kimse yoktur.
Akademiden lazım olduğu miktarda meşruiyet fetvası alan “kullanımlık kültür”ün, yeni neslin pek sevdiği “atıştırmalık”la bütünleşmesi de kaçınılmaz. Atıştırma da tabiatı gereği gazlı içecekle gider.
Çocukluğumuzda çok kullanılan “Senin dediğin gazoz ağacı, o da bizde yok!” sözü, daha yeni anlamını bulmuştur. Atıştırmalık maarif, gazozsuz sözle gitmez. “Kullanımlık kültür” söz ağacını tepetaklak etmekle yetinmeyip, sözü gazlı içecek haline getirenler “yerleşik ciddiyetsizlik” ile bütünleşecektir. Bundan sonrası ve bu gidişle gazozlamasına müsabakalar ve ödülleri olacaktır.
Bireylerin varoluşla ilgili temayüllerini, yaşa ve hormonların çağa göre aktivite durumuna bağlayanlar dahi olduktan sonra, ihtiyarken ve ihtiyarınızla söz söylemek ayıp bile karşılanabilir. Gazoz, biriken gazı almaya da yarayışlıdır, hele bir de sodalı olursa.
Büyük Sivas Haber - Sivas
Büyük Sivas Haber – Sivas Haberler